De bloeitijd van de Sequoia's
āDe bloeitijd van de Sequoiaāsā is een sciencefiction roman met vele gedaanten. Het is in de eerste plaats een boeiende roman die de lotgevallen van de hoofdpersoon Qinoy Sjitao volgt gedurende twee jaar van haar leven. Qinoy ontwaakt in een hospitaal uit een coma en lijdt aan geheugenverlies. Tijdens de speurtocht naar haar identiteit komt haar roerige verleden als eco-activiste gaandeweg weer boven. Zij vindt bovendien geheime informatie over een natuurkundige ontdekking die grote gevolgen heeft voor de wetenschap.
Dit verhaal speelt zich af in een toekomst waarin zich allerlei grootschalige problemen voordoen. Het boek waarschuwt de lezer voor rampen die onherroepelijk plaatsvinden als de internationale gemeenschap geen actie onderneemt. Er wordt gewag gemaakt van een stijgende zeespiegel, orkanen, stervende zeeƫn, droogte, hongersnood, een epidemie, oorlog en het uitsterven van talloze diersoorten. De wereldbevolking is gegroeid tot 21 miljard mensen.
De roman ontstijgt dit deprimerende scenario doordat een utopische staat met de naam āTinglunā zich inzet voor de ontelbare slachtoffers. Deze staat verleent noodhulp, installeert interim-regeringen in ontwikkelingslanden en evacueert miljoenen mensen uit een oorlogsgebied. Ook bestrijdt zij de gevolgen van de klimaatomslag. Door verbranding van methaangas in de toendraās wordt de opwarming van de planeet vertraagt en een woestijn wordt vruchtbaar gemaakt door water te transporteren over een gebergte.
De eco-activisten in het verhaal ijveren voor duurzame oplossingen van de problemen. Zij promoten nieuwe concepten zoals de āeducratieā, de ācreonomieā en de ādemostaseā. Dit zijn alternatieven voor de democratie, het economisch stelsel en de bestaande familiestructuren. Kandidaten voor bestuurlijke ambten worden opgeleid en getest, waarbij onder meer gedifferentieerd wordt naar moreel niveau.
De futuristische noviteiten leiden soms tot absurde en humoristische situaties. Er zijn dialogen met karakterimiterende robots, computers zijn vervangen door brillen, mechanische libellen vervangen politieagenten, een droomscanner leest gedachten, men ontdekt een kuur tegen veroudering, en zo meer. Archeologen vinden twee āwaterapenā- voorouders van de mens - wat nieuwe psychologische inzichten tot gevolg heeft.
Op de achtergrond doet zich een fundamentele natuurkundige ontdekking voor die het bestaande wereldbeeld op zijn grondvesten doet schudden. Alles blijkt symmetrisch te zijn. Er is een antiheelal, antimaterie, antilading, antigravitatie en antitijd. Er zouden zelfs twee oerknallen zijn. De tijd in het universum loopt rond als een slang die in zijn eigen staart bijt. Dit betekent dat de toekomst, net zoals het verleden, geheel vast ligt.